Znasz historię Judyty ?
Przepięknej Żydówki, która uratowała swój naród i zrobiła to w sposób w jaki nie zdołałby zrobić żaden mężczyzna ? Judyta została bohaterką, ponieważ była kobietą.Wykorzystała wszystko to co dostała od Boga jako niewiasta. Swoim pięknem zwyciężyła ze złem. Swoimi kobiecymi dłońmi dokonała tego co wydawało się niemożliwie całemu oddziałowi wojska.
Judyta była też wdową. Ubrana w pokutne szaty pościła i modliła się całymi dniami. Kiedy jednak zobaczyła, że Izrael potrzebuje jej ratunku postanowiła porzucić dach na którym sprawowała modły i stać się kobietą czynu.
Judyta ubrała najpiękniejsze szaty jakie miała, namaściła twarz olejkiem i włożyła piękną biżuterię. I razem ze swoją służącą wybrała się do obozu wroga. A tam owinęła sobie przeciwników wokół palca i po upiciu władcy - ucięła mu głowę, ratując w ten sposób Izraela przed zbliżającą się klęską.
Tak się złożyło, że księga Judyty stała się tą, którą Bóg postanowił się posłużyć, aby mnie nawrócić i przypomnieć mi o mojej wartości. Kiedy czytałam tą księgę po raz pierwszy byłam wdową. Co prawda nie po mężu, ale trwałam w żałobie po samej sobie. Wydawało mi się, że nic nie przywróci mnie już do życia. Siedziałam sobie w moich wdowich szatach zanurzona w śmierci grzechu po sam czubek głowy. Moje serce potrzebowało ratunku, ale najbardziej potrzebowała go kobieta siedząca wewnątrz mnie - ona w tym wszystkim umierała najbardziej. I nagle się okazało, że ona może, że jest ważna, że jest silna, że jest piękna, że jest kochana.
Zorientowałam się nagle, że to właśnie w mojej kobiecości jest to co we mnie najsilniejsze. To ona, to jej piękno jest tym czym mam się dzielić i czym mam ratować świat - może nie cały naród, nawet nie całe miasto, ale moja kobiecość jest tym czego potrzebują tu i teraz moi najbliżsi. Kiedy już doświadczoną tą Boską miłością odkryłam, że jako kobieta mam swoją misję do spełnienia na tym świecie. Zdjęłam wdowie szaty i przyodziałam się w białe szaty, szaty prane we krwi Baranka, Namaściłam swoją twarz olejkiem, bo jeśli Bóg stworzył mnie piękną to ja to piękno pielęgnuję.
Przepięknej Żydówki, która uratowała swój naród i zrobiła to w sposób w jaki nie zdołałby zrobić żaden mężczyzna ? Judyta została bohaterką, ponieważ była kobietą.Wykorzystała wszystko to co dostała od Boga jako niewiasta. Swoim pięknem zwyciężyła ze złem. Swoimi kobiecymi dłońmi dokonała tego co wydawało się niemożliwie całemu oddziałowi wojska.
Judyta była też wdową. Ubrana w pokutne szaty pościła i modliła się całymi dniami. Kiedy jednak zobaczyła, że Izrael potrzebuje jej ratunku postanowiła porzucić dach na którym sprawowała modły i stać się kobietą czynu.
Judyta ubrała najpiękniejsze szaty jakie miała, namaściła twarz olejkiem i włożyła piękną biżuterię. I razem ze swoją służącą wybrała się do obozu wroga. A tam owinęła sobie przeciwników wokół palca i po upiciu władcy - ucięła mu głowę, ratując w ten sposób Izraela przed zbliżającą się klęską.
Tak się złożyło, że księga Judyty stała się tą, którą Bóg postanowił się posłużyć, aby mnie nawrócić i przypomnieć mi o mojej wartości. Kiedy czytałam tą księgę po raz pierwszy byłam wdową. Co prawda nie po mężu, ale trwałam w żałobie po samej sobie. Wydawało mi się, że nic nie przywróci mnie już do życia. Siedziałam sobie w moich wdowich szatach zanurzona w śmierci grzechu po sam czubek głowy. Moje serce potrzebowało ratunku, ale najbardziej potrzebowała go kobieta siedząca wewnątrz mnie - ona w tym wszystkim umierała najbardziej. I nagle się okazało, że ona może, że jest ważna, że jest silna, że jest piękna, że jest kochana.
Zorientowałam się nagle, że to właśnie w mojej kobiecości jest to co we mnie najsilniejsze. To ona, to jej piękno jest tym czym mam się dzielić i czym mam ratować świat - może nie cały naród, nawet nie całe miasto, ale moja kobiecość jest tym czego potrzebują tu i teraz moi najbliżsi. Kiedy już doświadczoną tą Boską miłością odkryłam, że jako kobieta mam swoją misję do spełnienia na tym świecie. Zdjęłam wdowie szaty i przyodziałam się w białe szaty, szaty prane we krwi Baranka, Namaściłam swoją twarz olejkiem, bo jeśli Bóg stworzył mnie piękną to ja to piękno pielęgnuję.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz