O leżeniu i czekaniu

Czytam dzisiejszy psalm i czuję się ukojona i uspokojona. Te wszystkie przeciwności, zawirowania i upadki to nic. Myślę sobie, że wystarczy tylko mocno chcieć, a Pan przyjdzie by stać się moją „skałą schronienia, warownią, która ocala”.  I kiedy już z o wiele spokojniejszym sumieniem, niż przed chwilą dochodzę do wniosku, że teraz pozostaje mi tylko leżeć i czekać, aż On przyjdzie i stanie się „skałą i twierdzą” i odsunie ode mnie wszystkie wątpliwości, wtedy dostaję brutalnie w twarz w Ewangelii.

Mam wrażenie, że Jezus który dziś do mnie przychodzi w tej scenie jest tym samym Jezusem, który wpadł z biczem do świątyni.  Mimo, że w tekście nie ma ani jednego słowa określającego ton głosu, czy nastrój Chrystusa to do mnie przychodzi on bardzo gwałtownie i mówi „Obudź się już”. I nie jest to czułe „Talitha kum”, ale pełne powagi Nie bądź letni i Usuń więc bogów obcych i zwróć serce swoje ku Panu, Bogu Izraela.

Jak to się dzieje, że pomimo doświadczenia Jego działania właśnie w ruchu i poznania, że powołał mnie do tego by walczyć. Ja znów siedzę w swoim pokoju i biadolę, że ciężko mi się modlić,  że nie widzę drogowskazu i nie wiem którą ścieżkę wybrać.  I dalej siedzę na łóżku, lub przed komputerem przewijając coraz to niżej tablice na facebooku?

Wczoraj miałam okazję odświeżyć konferencję Pachnideł O. Adama Szustaka „o Nocy”. I dziś kiedy próbuję coś naskrobać widzę właśnie scenę nocy, którą dominikanin bardzo obrazowo przedstawił. Ja na dziesiątym piętrze w akademiku, leżę w łóżku i krzyczę „Nie ma Go” . I dalej mówi podążając za tekstem Pieśni nad Pieśniami A idźże Go szukać, wyjdź na place i ulice.  

A ja leżę i nadal wołam. A przecież wiem, że nie wejdzie na dziesiąte piętro bez mojego pozwolenia.

Dziś mnie wzywa, może również kogoś z was. Aby przestać już wołać Panie, dawaj nam zawsze tego chleba !  Ale przyjść do Niego, aby już nie łaknąć. Iść do spowiedzi. Iść na Eucharystię. Przyjąć Komunię, Chleb z Nieba. I walczyć z każdym rozproszeniem. Usiąść z Pismem Świętym i siedzieć do bólu. Nie przez 5 minut, po których sen staje się największą pokusą. Przyjść na modlitwę. Na adorację. Wstać z łóżka na dziesiątym piętrze w akademiku i zejść na place i ulice, gdzie On czeka. Może chociaż otworzyć drzwi i zaprosić go do środka.